Bakınca geri, anlaşılmaz ileri

Çiçekler getirdim bak ellerimde
Çiçekler ilk cemreden düþen gönlüme
Adým adým sözlerim karþýsýnda gözlerin
Tebessüm ediþin kuytu bir varlýðýn gölgesinde

Debisi yok hislerimin
Yorgan altýnda üþüyen sýrtlar var
Her dokunuþta sýzlayan

Çýplak bir yaz akþamýný andýran ellerin
Sevmenin en yalýn hali
Gidiþlerin en acýmasýzý

Yýllar geçiyor bak üstümüzden
Zaman dedikçe iþliyor çehrelerim
Sessiz geceye sunulan
Kendini kaybetmiþ bir yolsuz varlýk

Kararmýþ alnýnda kamaþýk onlarca harf
Alsa ya! veren þu verdiði bedeni
Sonu belli kelimelerde bu kadar engel neden?

Kaybedenler vardýr bazen
Daha doðmadan
Gün batýmýna yakýn
Sýzlayarak çýkan oluklarýndan

Belli deðerler,
Bu yüzden belki de küçükken,
Aþýk olmak için büyümek isterdim...


Vahdeddin ARPAG

Sosyal Medyada Paylaşın: