bu gün ayýn yirmi beþi
aylardan Eylül
hazan ve de hüzün mevsimi
karþýmdasýn hayal ediyorum seni
gülüyor gözlerinin ta içi
yavaþça tutuyorum ellerini
öpüyorum deniz kokan tenini
içime çekiyorum nefesini
hoþ geldin gönlümün misafiri der gibi
ne kadar özlemiþim
ne kadar da çok sevmiþim seni
yüzüne baktýðýmda anladým
her þeyin bittiðini
sadece seni kaybetmekle kalmayýp
içimdeki sevgi deðerlerini yitirdiðimi
ve seni ne kadar çok sevdiðimi
hani sen giderken
eðdik baþýmýzý sustuk
ikimizde tek kelime edemedik
sorgulayamadýk
hangimiz suçluyuz onu bile diyemedik
eðdik baþýmýzý daha da kýrmamak için
sevgimizi içimize gömdük
sessizce elveda dedik
gözlerimizle anlaþarak
unut beni sevme deme bana
ben seni unutmak için sevmedim ki...
Refik
24.02.2017
Ýstanbul