Öğretmenin Rüyası!

buralar,
sözcüklerin aydýnlattýðý liman!
yarayý kanattý anadolu’da acýlar.
körpe yüreklerdi bizi anlayan.
bedelini ödedik, türküleri bitirdik.
þimdi eriþtiðimiz yerde kardelenler,
baþlarý dik ve umuda yürüyor.
her neye eðilsek, sevgiye deðiyor.
bir gençlik rüyasýydý bu.
coðrafyamýzda nehirler kalbimize akýyor

buralar,
kardelenlerin umut býraktýðý sular.
gerçekle yalanýn yer deðiþtirmediði,
zorbanýn yol eylemediði topraklar!
aklýmýzda, yeni yetme çocuklarýn kaderi,
umut, nerede saklý, hep bildik.
biz bu yolu býkmadan yürüdük.
fýrtýna ve yaðmurlar ekip filizler yeþerttik.

buralar,
kaç gece, kaç gündüz?
bu gençlikle kaç gökyüzü yürürüz?
Ýnadýna, aydýnlýða boy verirken çiçekler,
dehlizlere sýkýlan kurþunken ölüm,
ne deprem, ne fýrtýna,
nakýþ nakýþ iþlendi dürüstlük!
annesiz çocuklarýn gözlerinde öfke büyürken,
üstü örtülü umutlara çiçek açmýþtý düþler…

buralar,
dirsek temasý kardeþlik!
masal deðil, bir öðretmenin rüyasýdýr bu;
bu ülkenin çocuklarýný her þeyden çok sevip
sökük coðrafyamýzda umudu yeþertene kadar,
üzerine giydiði sorumlulukla,
aydýnlýða giden trenlere saklanmýþ,
harlanan cahil ateþleri, bilgelikle söndürmüþ,
tohumlar çimlenip çiçeðe durunca,
yüzü,
gülümsemiþ,
gülmüþ,
güldürmüþ,
ve uyumamak üzere
uyanmýþ öðretmen…

Mehmet Kuvvet

Sosyal Medyada Paylaşın: