Her an aðlayabilecek kadar mutsuz Her an gülebilecek kadar mutluyum belki de... Belki de umuduma tutunuyorum teselli bulurum dercesine. Kendimi boþluða býrakmak istiyorum Ve unutmak çoðu þeyi, Zaman ilaç derler ama Benim yarama ilaç bile hayýr getirmez Diyorum þimdilerde... Neden bu haldeyim Bilmiyorum bir garip ruh halim Dengesiz bir düzendeyim.
Son durakta bekliyorum belki de Uçurumlardan geciyorum simdilerde Kýyýsýndan dönüyorum yine þans denirse Uzatmasýnlar sürgünüm zaten bu þehirde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Koyukahvesair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.