GÖNÜL BORCUM...

Mevzu çok derin;
Ýnsandan öte insan sarrafý olmakla övünen
Kafiyelere sözüm,
Yine edindiðim hüzünde saklý bir mahlas olsam keþke
Derlerken ömrü kaybolduðum döngüde
Hepten ince bir serzeniþ
Varlýðým çökkün bir rahlede
Çekincelerin de özünde
Edindiðim kýrýk mertebe.

Söz gümüþse sükûtu hepten yok sayan nice nice yalan;
Niceliðinden öte niteliðe duyduðum özlem
Bir de eremediðim hidayete gönül borcum
Sadece O’nun nezdinde hiçliðime yoldaþ,
Gönlün de istikrarýna bir rötuþ
Yine bozulan dengeler adýna
En derinde bir oyuk
Yazarak avunduðum bir bahis
Mütereddit çehremde,
Münferit bir reçete belli ki
Yazarak anlamlanan onca bedeli,
Ötesinde gönlün nuru bir kelamý
Bir de yitip gidenlere methiye.

Arz ettiðim güncemde saklý tuttuðum
Onca yasý yaza yaza
Unutmakla mükellef,
Hatýrlamaksa en büyük eziyet
Yine geçmiþin külfeti
Yarýnlarýn dahi baðlarken baþýný
Hemhal olduðum yorgunluk,
Nazarýnda benliðin en büyük celp yine
Susmalara nazire eden kayýp beyitlerde
Olur da bir yol bulurum diye,
Sýzdýðým o mecra.

Adlandýramadýðým hangi ihbar ise
Yine kendime zulmüm,
Kifayetsiz bir þiirde
Kinayeli bir seyirde yine yüreðin nidalarý:
Hani olur da,
Duyarsýn beni.


Sosyal Medyada Paylaşın: