AYNALARA KÜSKÜNÜM…

AYNALARA KÜSKÜNÜM…

Aynalara küskünüm,
Yaþlýlýðým vurmuþken yüzüme,
Yansýtýyor hakikati,
Hüzün düþtü yüreðime,
Bedene ölüm düþtü.
Ellerim þakaklarýmda,
Buðulandý gözlerim,
Daðlara hüzün düþtü
Karlar eridi.
Toprak eridi.
Eriyen yüreðim gibi,
Iþýl ýþýl gözlerim vardý.
Karardý çehrem,
Gözlerim düþtü önüme,
Yüreðime hüzün düþtü.
Ömür su gibi akýp giderken,
Umutlar kýrýk dökük,
Hayat yokuþa sürdü beni,
Derman tükendi,
Þimdi ecel karþýmýzda,
Hatýralar bulanýk,
Nefesim yetmiyor bedenime,
Ecel koridorunun alarmý çaldý.
Yýllara direnirken ben,
Bedenime yorgunluk düþtü.
Gerçeklere döndürüldüm,
Aynalara küskünüm.
Yüzüme yaþlýlýk düþtü.
Ecel çaldý kapýyý.
Son söz dolandý dilimde,
Dilime þahadet düþtü.
Ömrümün muhasebesi bitti.
Avuçlar ýslak, gözler yaþlý.
Keþkekleri kovalarken piþmanlýk,
Aynalara küskünüm,
Ýçime düþtü piþmanlýk
Geçip gidiyor anýlarla bir ömür.
Yýllar, mevsimler,
Aylar ve günler,
Þimdi kýrýk dökük anýlar,
Aynalar vurmayýn yüzüme,
Ne kadar acýda olas gerçekler,
Yüzümde vardý güzellik
Yüzüme hüzün düþtü.
Bu kadar acý yansýrken
Yarým asýrlýk çýnar gibi yýkýldým.
Takvimlerden yaprak düþtü.
Ömürden ömür düþtü,
Aynalara küskünüm,
Yüreðimden hüzün düþtü,
Takvimlerden yaprak düþtü.

Ýbrahim BEKLER
ANKARA

Sosyal Medyada Paylaşın: