göðsüme býraktýðýn kor-u bil diye söylüyorum bir zamanlar, gözlerime gökkuþaðý giydiren gözlerin ruhumun kýlýnmayacak cenaze namazý olmasýn diye..
yaþama sebebimsin ya sen, kör bir kurþunum var kalbimi defalarca vurmak isteyip sonra vazgeçtiðim.. hem ne fark eder ki yüreðimde gezdiðin yollar kan revan içinde artýk meðer taþ tutan kalbin, çoktan öldürmüþ beni.. kanadý kýrbaç tutan rüzgar, ellerimi ayýrýrken tenimden bilemedin bir adým sonraki bilinmezliðimi..
-hangi cehennemin ateþiydi o nâr’ýn, hiç acýmadan yaktý benliðimi..
bilmiyorsun saatler, can’dan can alan bir vakte týrmanýyor hep hiç kapanmýyor içimin arþ’a deðen boþluðu.. boðazýma düðüm diye attýðým sevdama deðmeyen dudaklarýn avuçlarýmda birikirdiðim sensizliðimden korkmasýn sakýn ki ardýna bakmadan sildiðin hatýralarýna sürürüyorum ben yüzümü kaybolsam da kalbinin izdüþümünde sesin, sesim yine bildiðin gibi..
.....
emel güneysu
Sosyal Medyada Paylaşın:
..güney_su.. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.