En korunaklý sýðýnaðý, Unutmak olsa gerek insanýn. Nasýl korunurdu yoksa, O meþhur akýllý olma hali, Ýnsanda?
Musa, Çileli zihinsel yolculuklarda yitirdi mesela, Unutamadýklarýnýn arasýnda gidip gelirken, Kendini. Hani kiminin ömrü boyunca bulamadýðý Ya da zahmet edip aramadýðý, Benliðini.
Musa demiþken, Orta Anadolu’nun orta yerinde doðmuþ kendisi, Kendine göre insanlarýn en çilelisi, Bozkýrdan baþkasýný görmemiþ, Karasal bir saplantý aslýnda Musa’nýn hevesi.
Denizi düþlemenin ötesinde, Hiçbir kumsal hayali yakamaz canýný insanýn, Diðer insanlardan baþka, Bir de insan unutamýyorsa. Gönül kýrýklýðýndan beteri var mý sanki dünya da?
Üç kardeþten en büyüðü, Varolmayan anasýnýn küçücüðü, Arada bir uðrayan babasýnýn, Ve kendinden küçük kardeþlerinin biriciðiydi Musa.
-di’li geçmiþ zamanlarda yitirdik kendisini, Unutamamanýn aðýrlýðý tuttu ayaklarýndan, Boðazýna geçirdiðinde ilmeði. Hiçbir suçu yoktu yerçekiminin, Hiçbir suçu olmadýðý gibi Musa’nýn suçladýðý evrenin. Sosyal Medyada Paylaşın:
mesut.çiftci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.