saatin akrebi sen yelkovaný benim
sen durdun ben koþtum peþinden
ortak bir yerde buluþup
kalamadýk kendimizle
bir inat bir gurur uðruna
kaprislerle tükettik sevgimizi
ölümsüz dediðimiz aþkýmýzý
yaþamak yerine eskittik
o yüzünün en gergin haliyle gittiðinde
anladým dönüþ biletin yoktu cebinde
tümden kaybediþimin mührüydü bu
çektim sigaramdan bir nefes
savurdum dumanýný gecenin sessizliðinde
peþinden gidendim sanki görünmezlerde
iþte o an zaman durdu
aþk acýsý daha da vurdu
yoktu yaþamýn bir anlamý
sensiz kaldým çaresiz yitik ve bitik
ne kadar çabalasamda göz yaþlarýma mani olmaya
kurumamýþtý pýnarlarý süzülüyordu yanaklarýma
yeminler etsemde bir daha sevmemeye
elimde deðil seni unutmak
içimden bir ses bu aþk böyle bitmez diyor
belki dönersin diye gözlerim seni arýyor
ve yüreðim hala bekliyor
her þeye raðmen
nefes alýþým sýklaþýp kalbim hýzla atýyor
anladým
aþkýmýzýn güneþi son kez batýyor...
Refik
15.02.2017
Ýstanbul