Ýçinde yar gezinen saraylar sizin olsun, Bankalar dolusu para Ve kuyumcular dolusu altýn da öyle.
Ne elmasta var gözüm, Ne yakut ne zümrütte, Ne de top top ipekte.
Ýstemiyorum malýný mülkünü dünyanýn, Ýstemiyorum sürü sürü hayvanýný, Ýstemiyorum en büyük yalanlarýný…
Þimdi böyle bahar bahar, Meyve aðaçlarý tomurcuklanmýþken, Ha bugün ha yarýn açacakken çiçekler, Çimenler yeþermiþken Ve toprak kabarmýþken bereketinden, Yalnýzca sevdamla baþ baþa býrakýn beni. Arkadaþlarýmla ve insanca olsun, Olacak ne varsa iþte hayatta.
Sizce;
Ne kadar eder, Sýrýlsýklam terlemiþken topraðýn üzerinde, Bir bardak su?
Ne kadar eder, Ailesi insanýn, Pazar sabahý güneþe karþý kahvaltýlarý, Bir sobanýn etrafýnda oturmalarý, Evladýnýn gülümsemesi insanýn?
Ne kadar eder, Arkadaþýnla paylaþtýðýn son sigaran, Cebindeki son otobüs bileti, Kavga da sýrt sýrta verilmesi dostunla?
Her þeyin bir fiyatý var mýdýr yoksa? Hiçbir þeye paha biçilemez mi hayatýnda?
Sizin olsun uðruna cana kýydýðýnýz paranýz aðalar, Malýnýz mülkünüz sizin olsun, Ýstemiyorum ben. Çünkü zenginim ben zaten. Tenimi ipek kumaþlar sarmasa da olur, Kollarýmý yalancý sevdalar.
Çýplak doðdum anamdan Ve çýplak gireceðim mezara. Yeter ki, Ayrýlmayayým ailemden, Yeter ki el olmasýn dostlarým, Yeter ki bahar havasýný ciðerlerime çekebileyim, Her zaman.
Gerisi sizin olsun, Gerisi bir hiçlik ne olsa… Sosyal Medyada Paylaşın:
mesut.çiftci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.