ey Aþk yüreðimden al bir güvercin göðe daldý en kýrmýzýsýndan gök bir efkârla gökten bir kaç kez kanat sesi duyuldu nefesim özleminden çýðlýk çýðlýða kavruldu oysa ellerim ellerinin kýlý kýrk yaran þefkâtinde yüreðim yüreðinin babamdan yadigâr ülkesinde en mutlu prensesti hâlâ
-hani nasýlsýn diye sorsalar bana þimdi bir hiç’im Aþk’sýz derim-
bu sabah uykunun en tatlý yerinde kapýnýn ziline basan o çocuk ben olsam meselâ karþýmda sen ellerinde bahardan kalma papatyalarla karþýlaþan gözlerinin çapaðýndan öpsem sýmsýký sarýlsak aþk gibi koksak uçmaktan da düþmekten de korkmasak
hayal bu ya gerçekleþen çayýma kokun karýþmýþ ekmeðime alýnterin þýmarýklýðým fink atarken gözbebeklerinde sýrtýmý dayamýþým arþipel Cennetine
ohh be bugün de günlerden kýrmýzý keyfime de diyecek yok hani sen baðlamanla en sevdiðim türküye nefesini feda etmiþken...
nagihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nagihan ERGÜL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.