Herkesin bir hikâyesi vardý Ben hikâyemi henüz yazmadým Gözlerimi kapatýp sadece kendi çocuklarýmý deðil Tüm dünya çocuklarýný sevdim Acýmý dillendirmek yerine Çocuklarla, çocuk yüreðimi güldürüp Canýmýn yorgunluðunu dinlendirmeyi seçtim
Kâh lale soðaný alýp ektim bahçeme Bekledim rengârenk laleler topraktan gülümseyene dek Kâh kuþlarý ve ördekleri besledim Avuçiçlerimde tek bir kýrýntý kalmayana dek Kâh küçük bir kuzuyu sevdim Onun yürek sesindeki þýmarýklýðý duyana dek Kah gelincik tarlasýndaki zerâfeti okþadým Kýrmýzýya aþýk olana dek
Ben de üzüldüm Ben de yandým herkes gibi çoðu zaman Ama hep küçücük sevinçlere bile þükredip Ýki evladýmý baðrýma basabilmenin hazzýný seçtim...
nagihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nagihan ERGÜL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.