efsunkarca..

.

günaydýn hayat,,,,,
keskeler bitdiði gün huzur doðsa batýdan
bazenler batýrmasa bizim gibi unutulmuþlarý
hiç hissetmediðim güzel bir acým ve bitmeyen derdim olsa
her gün hatýrlayýp gece uykusuz kalsam ,yorgun ve erken
dert cekmediðim durgun bir günde uyansam,sabretsem durulmasam
keþke alýngan bir tarafým hüzüne bir ramak kala kaybetsem
örselemsem darp edilse kalp denen düþmeyen düþümde
eksik kalan bir parcalarým olsa sevgi duvarlarýma asmadan
kýrýntý köseler bulsam maviyi beyaz gecelere boyasam

ilk gördüðümde kelebekler saclarýnýn kenarlarýndaydý
simdi bulamýyorum zamanýný göremiyorum okyonuþlarý duyamýyorum
ilklerin ardýndaki yýldýrým kaçýs planlarýný ,dur gitmek kolay
önemsiz olan hep ayný anda kalabilmek anlamadýðýn tek denklem
umursamamak simdi dahamý kolay unutmaki vazgecilmezlik ruhsuz ceþet
canýnýn cansýzlýk ceþaretindenmi deðemeyecek günün pesinde ölmek
kalmak dahamý kolay hep ayný yaþanmýþlýðý yat etmek
hükümsüz haklýlýk payýmý haksýzlýk deðilmiki sevmeden umursamak
hadi bana anlat gerceðin duraðýnda hep yalancýmý beklemek
en kötüsü yokkenmi en aðýr cezaya carptýrýlmak ,berat bitmiþ
yol ,,,yollar derim cýkmayan ve körermeyen umudun kapýlarýna giden
ne kalýr nede gitmek iþter .bulutlar gibi hep mevsimindemi düþer
ýslanmakmý bilemediðim bir arguman ,yanýlðýyý yandýðým anlarda bitirdim
simdi yastýk gibi uyuyan bir acem cocuk gibi sevinmeyi unutmuþ viçdan
kalk hadi ruhun bu kadar caresiz deðil , kýsa hayat ama enginlere sýðmak deðil
yürü ayaklan ey kaderin cizgisinde yürümeden ayaksýz kalan
gün huzurum gülümsemesi yeni doðan hayta bebe gibi bakmasý
ve mevsimin en sýcak günü bu gün hizþet unutulmaz deðil nefes almak
hadi kendin icin düþürme yalnýzlýklarý ve halen hüzüne benim gibi kapýlma
yardým et sende ne olur biraz merhametce yakala beni ve son duaný et
ölüm bir bahar .icinde kactane ruhun varki ,ama sevgiler hep neþeli
bir insanýn en büyük acýsý kendine ,en büyük cezasý örmeyi beceremediði kalýntýlar
ben benlik denen ufkun karasýnda ,bir alýn yazýnýn tam kenarýnda
doðusunda sildiðim þiirler ,batýsýnda köhne bir hayatýn ayak izlerini
güneyinde yaz akþamlarýný küzeyinde kanser pýrýltýlarýný gördüm
icimden kac günah kac tane dost görmeyi bile hep teyet gectim
ben yorulmadým hayat insanlarýn omuzuna yaslandýmda yaþlanamadým
silgim yoktu hep kendimi sildim kýrýk camlardaki gülen yüzümü
aðlamýyý donan akþamlarda gördüm ,kýrýlýrken kalp denen düþüncenin icinde
ben benlikten sýð düþüncelerimi icimden olmak icin deðildi
kendi dertlerimi büyüttüm uygar kentlerimde ben hep iyidim
simdi sana benzeyen bir düþ bir solmayan cicek acarmýki
icimde yorulmayan bir gece veda ede bilirmiki ,tek servetim kalpti
damardan kana bulaþan bir hastalýkmýydý ,yahut hep iyi düþünçelermiydi
hangi mahkemeye gitsem yüçe divan viçdanýn hükümsüzlüðünde
kaç cerse kaç yýltýran onur ve kactane sorgunun galibiydin
sen hayatýn kaldýrýmlarýnda hep koþtun ama yükün hep azrý açtý
göremedin nasýl bakakaldýnki görmek icin bakmak deðildi
anlatýlamayýný önemsemekti
vururum kendime yine bir kilit kiralarým siyah yalnýzlýk odalarýmý
kendim üsürüm kendimi yakar maf edebilirim ,gercek þuki
insan yenildikce zafere yakýn olduðu þanýrmýþ
ben hiç görmedim ve tatmadým nasýl
sevilir...

hayatýn kenarýndan otopsi istiyorum
daldýðým düþlerinin sokaðýna
inanaman onlar ölü olamazlar
gercektiler tutku gibi baðýmsýzdý...

iyi akþamlar geçmiþ,,,
Sosyal Medyada Paylaşın: