Karaaðaçlarda, sarkardý kara üzümler,A.Yüksel Þanlýer
Çiðnenirdi eskiden, þarhanalarda üzümler,
Asma tefeði ile, içilirdi bol köpükler,
Ata ocaðý söndü, dolmaz oldu o köfünler.
Toplanýrdý üzümler, aðýr olurdu köfünler,
Ben zorla kaldýrýrdým, sýrtýnda taþýrdý babam,
Dolardý þarhanalar, çiðnenirdi o üzümler,
Ata ocaðý söndü, ne babam kaldý ne anam.
Þýra dolmuþ kazanlar, dolardý pekmez ile,
Kaynadýkça þýralar, köpük, köpük olur onlar,
Kývýrýr da tefeði, bolca içerdik neþeyle,
Ata ocaðý söndü, kaynamaz oldu kazanlar.
Banardý koyusuna, dizi,dizi bol cevizler,
Asýlýrdý balkona, bendim ucundan kemiren,
Aðaç bile kalmamýþ, daðýlýp gittik bizler,
Ata ocaðý söndü, ne yapan var ne yediren.
Aðaç kovuðundaki, teyinler korkardý benden,
Kaçardý daldan dala, korku içinde öterek,
Varsa yavru kovukta, hep diþlerdi elimden,
Ata ocaðý söndü, hiç gitmez olduk bilerek.
Ceviz gömü arardým, ülübü darý içinde,
Anam hemen kýzardý, çýk ordan çiðneme diye,
Mennez toprak kazardým, korkardým toprak inde,
Ata ocaðým söndü, kime alayým hediye.
Buram,buram tütmüyor, ata ocaðým tütmüyor,
Töymakaný bilen yok, böreðini yapanlar yok,
Anam ben de yaþlandým, benim de gözüm görmüyor,
Ata ocaðým söndü, dertlerim þimdi daha çok.
Baðdaki düven yeri, olmuþ þimdi orman gibi,
Artýk düven süren yok, sap samaný savuran yok,
Kara duttan yiyen yok, orman gibi olmuþ dibi,
Ata ocaðým söndü, geçmiþe özlemim pek çok.