Bir seher vakti

Bir seher vaktiydi
Rüzgar’ýn dilinde çýðlýklar vardý sessiz
Ve ben çýðlýklara astým kendimi
........Bulutlar kan aðlarken bu þehrin üstüne
Yine gözyaþý, yine hüzün
Ay, yarým uykusunda sessiz
Sessizlik ölüm kokuyor çocuksu
Çocuðun payýna düþen ölüm
Ölüm dörtnala koþuyor bedenlerde
Bedenler paramparça

Bir seher vaktiydi
Bir vahþinin elinde
Kýrmýzý akýyordu ölüm
Ölüm dalga dalga yayýlýyordu göðe
....Gök gebe çýðlýklara
.......Çýðlýklar düþmüþ yüreklere
.........Yürekler yapýþmýþ topraða
............Toprak isyan halinde




Artýk gölgeler sarýydý
....Zulmün soðuk yüzünde
Bakýþlarý vardý zemheri kokan

Avuçlarýma düþen çýðlýklarla
.....Üþüdüm durdum baþucunda
Ve ben utandým, utandým
.....Ýnsanlýðýmdan utandým
Ve yalnýzca gözyaþlarým akmadý
.....Çarmýha gerilmiþ gözlerimden
....... Kin, öfke ve insanlýðým aktý

Bir seher vaktiydi
Ölüm bir senfoni gibi yaðarken
....Çaresizliðim patladý yüzümde
Karanlýða astým umutlarýmý o an
Üstüme devrildi duvarlar
Kan ter içinde kaldý düþlerim
Avuçlarýmda acý ve keder
Buza çalmýþ ellerimde bir çocuk
Ellerimde kayýp gidiyor sessiz
Gece dökülürken þafaða
Ben aðlýyorum kaybolan insanlýða
Geride....
Soðumuþ gözyaþlarým kalýyor
Yýkýlmýþ kaldýrým taþlarýnda

03.07.2015

Sosyal Medyada Paylaşın: