Yalnızlık

Oysa ben
Kaybolmak istemiþtim bir zamanlar.
Þimdi hayellerimi’de
ölü bir balýk gibi kýyýya vurdular.
Yalnýzlýk nedir diye sormuþtum
bir zaman içinde insanlara.
Sustular...

Sonra ben
hiç konuþmadan anlaþtým baharla
Çiçekler senden,
hüzünler benden dedim.
Ne çok aðrýyan yaným varmýþ oysa.
Acýyý bir baharat þiþesine koyup,
yalnýzlýðýma döktüm.
Acý dedim acý...
Ne gariptir ki,
Bir damacana su içtim hayatým boyunca yalnýzlýðýmdan.
Bir duyaným olur diye sustum...
Sustukça
þiirler yazdým kalbime.
Kalbim en büyük felaketim oldu..

Sonra ben,
Bir sürü yabancý yüzlerde gezdim eskiye dair.
Þehrin minarelerinden yükselen
Ezan sesine karýþtý yokluðum
Arayýp bulmak bile istemedim kendimi.
Bir dolu yalan içinde,
bir yýðýn hayal kýrýklýðým oldu benim.
Yaðmurlu zamanlarda
dýþarý çýkýp yaðmurla konuþtum.
Alýp gitsin istedim beni.
Islanmak arýnmak deðildi günahlarýmdan.
Susmaktý yalnýzlýða
bir hiç gibi.
Ýçki þiþelerine meze olmak gibiydi kadýn olmak.
Mira dedim.
Bundan böyle adým mira olsun.
Bir deniz kabuðu olayým,
ve hiç kimse görmesin beni.
Kaybolmak istedim iþte,
Ýnsan hiç buz gibi olmak ister mi
mermer bir tezgahýn üstüne?
Ben istedim.
Sonra ben
Susup bir yalanýn gövdesin’de,
Unutmak,
Ve unutulmak istedim.

Yalnýzlýk ölümü alnýndan öpmek gibiydi.
Ben de öptüm yalnýzlýðýmý alnýndan..."

Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın: