Özlemini hasretini kelimelere döküp
Ýçimden geçenleri bir bir sýralýyorum
Yüzüne söylemek çok zor bunlarý
Verdim posta güvercinine bak adresine
Yokluðunu hayallerimi umutlarýmý
Hepsini sana baðýþlýyorum
Benden sana hatýra kalsýn
Hakkýmý çoktan helal ettim sana
Ne zaman seni anlatmaya çalýþsam
Kelimeler kifayetsiz kalemim öksüz kalýyor
Düðümleniyor boðazýmda hýçkýrýklar
Dudaklarýmdan dökülen her þarký
Sen olmayýnca bir baþka telden çalýyor
Sana olan özlemlerim arttýkça
Hani nerde deyip seni özledikçe
Sýðmýyorsun içime
Daha çok büyüyorsun yüreðimde
Semadan uzanan el gibisin ellerin ellerimde
Ne zaman gerçeklerle yüzleþsem
Elimde kalýr kýrýntý kadar da olsa umudum
Güz güllerini arar gözlerim
Sesinin týnýsýna koþar tutmak isterim
Bana çok gördüðün mutluluðun ucundan
Oysa senden çok þey istemedim
Aþkýmýza benim gibi sen de sahip çýk dedim
Kapýnda arsýz aþk dilencisi gibiyim
Ne olurdu beni biraz sevseydin
Mutluluða giden yolda
Aþk fitilini ateþleseydin
Senden bana tek kalan kýrýk dökük hatýralar
Ve üstü çizilesi anýlar
Ýçimde seni yaþatan hüzün yakarýþlar
Kapanmýyor bir türlü açtýðýn yaralar
Sen gittiðin an zaman durdu sanki
Aþkýmýza ne aðýtlar yakýldý
Bana söylediðin son sözünü unuttun mu
Umudumu tükettiðim gün
Zaten mezarým kazýlmýþtý ...
Refik
08 . 02 . 2017
Ýstanbul