Yoksun
Gidenlerin ardýndan
“Ben seni yoksulluða ve zulme karþý savaþ açan yüreðinden tanýmýþtým”
Yoksun
Ama ben;
Her çiçekte seni kokluyorum
Doðduðun, aðladýðýn
Kucaðýma aldýðým ilk gün gibisin
Ne de güzel kokuyorsun öyle
Kokun yüreðime dokunuyor
Haberin olsun…
Yoksun
Ama ben;
Bir çiçeði okþar gibi
Yapraklarýný öpüp öpüp koklar gibi
Ve ilk kez
Dudaklarýmla bir ateþe dokunur gibi
Yana yakýla
Gözlerinden öpüyorum senin
Parmak uçlarýmda ateþ tanrýsý
Ýçimde dayanýlmaz bir sýzý
Ellerim ellerine dokunuyor
Saçlarýný okþuyorum
Alev alev yangýna dönüþüyor rengin
Düþtüðü yeri yakýp yýkan yokluðun
Ve kýrýk bir saat gibi
Gözlerime takýlýp kalan yüzün
Ve buza kesmiþ tenin
Avuçlarýmý yakýyor usulca
Haberin olsun…
Yoksun
Ama ben…
Þimdi nasýl
Nasýl anlatsam seni?
Daðlara, taþlara, dipsiz kuyulara…
Nasýl duyursam?
Saðýrlaþmýþ yüreklere yokluðunun sesini…
Aðlamanýn sýnýrýna o kadar da yakýn duruyor ki gözlerim
Her söz içime düþen bir çýð
Bir çýðlýk
Ve bir felaket aný sanki
Vurulduðun daðlar baþýma yýkýlmýþ da
Altýnda bir ben kalmýþým gibi
Üstüme varmayýn
Ýki gözüm iki çeþme aðlarým þimdi…
Ýþin kötüsü
Hiçbir kelimeye de sýðdýramam ki ben seni
Sen ey! Gelincik çiçeðim benim
Seviyorum seni
Haberin olsun…
Yoksun
Ama ben;
Ay ýþýðýna karýþan yüzünü okþuyorum her gece
Haberin olsun…
(24 Mayýs 2017)
Sosyal Medyada Paylaşın:
savaş karaduman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.