Bizim bu aþkýmýz ekmek gibidir,
Kimini doyurur,kimini aç býrakýr.
Bizim vicdanýmýz terazi gibidir,
Ölçer biçer ve doðrularý anlatýr.
Ey can,aþk için gelmedik mi biz bu dünyaya?
Biz,Hakka kul olur,dosta dost,yare yaren oluruz.
Her yürek muhtaç deðil midir þefkat tohumuna?
Aþk,gözlerimizde vuku bulunca,su gibi duruluruz.
Ýnsanýz,bazen bizimde canýmýz yanar,dert olursa,
Gizlin gizlin,göz yaþlarýmýzý zekat veririz topraða,
Çünkü,kimsenin yanýnda aðlamayýz,sýzlanmayýz,
Açarýz avuçlarýmýzý gök kubbeye,Hu der baðlanýrýz.
Atam Oðuzdur benim,Dedem Korkut’tur,
Muallim’im Muhammed’tir,Pirim Alidir.
Aþk onlardan geçer,onlarsýz olan bî-huzur,
Ama tevekkül,kalbin Allah’a güvenmesidir.