yoktum
ýþýklarým kapalýydý
göģün yüzünden kayan bir yýldýzdým
kendine önem atfeden herkes gibi
acaba nerde diye soran oldu mu?
herbirinizden bir ćehreyim
yalnýzca zerreyim yer yüzünde
büyük þehirler kadar karmaþýk
her sözün aģýrlýģýný vagonlara yüklerim
banlýyölere yollarým kara trenlerle
yani böyle olsun istedim
yaþansýn düþlerim
dev aynalarýn kibirli iþćileri
daha azýyla asla yetinemeyen
mýzmýz ve sýzýlý ćocuklar
ödünć bir nefese ihtiyać duyanlar
yetenek, büyük yetenekler
harflerle oynayan mutlu mesut ćizelgeler
balçýðýndan tanrýlar yapýp tapanlar
sonra isyan eden
kurþuna dizip öldürenler
ah iþte hićliðin efendileri
karanlýģýnýza ýþýk olmazsa renginiz nice?
kendi dýþýnda herkese ilgisiz
ćocuklarýn düþlerine umarsýz kalan
halkýný
dilini unutan
kaybetmeyi göze alamayan
ve kör dövüþlerde hep kazanan tarafta aģlayanlar
hepinize bir iki sözüm var
aslýnda sadece kendime söylediðim.