Soyunuyorum Güneşi

çeliþkiyim ben
yaðmayý unutmuþ bulutlarla ahbabým
içimdeki gürültüye sakinliði anlatýyorum
beni beynimin içindeki en küçük odaya kovuyor
Ganj nehrinin muson yaðmurlarýna fýsýldayýþý gibi
kutsallýðýmý kuþanarak saklanýyorum...

mevsimsizim ben
bir aðýdýn gölgesinde soyunuyorum güneþi
isimsiz fýrtýnalarýmý çekmecede saklýyorum
Bâbil tepelerinde gözlerimi yumuyorum hiçliðe
yüzüme vuran þehirin heybetli gölgeleri arasýnda
beyazýn lekelerini yýkayan meleklerin
yorgun kollarýný sývýyorum...

pencereyim ben
ýþýklý gözlerle süzüyorum yalnýzlýðý
yýlgýn dudaklarýmdan kýrýk bir ezgi düþüyor
yýllardýr bir ilkbahar kavgasý
sürdürüyorum saçlarýmda
öfkeli rüzgarlarý
boynumun kuytusunda uyutuyorum
ellerimi soruyor sabaha uzanan gece
hüznümün kýzýl bulutunu tutuyor diyorum
hangi mavinin tersinde kayboldum ben
anlamýyorum...

ben bütün âsi hesaplaþmalarýmda
kendi içimde düðümleniyorsam eðer
neden kendimin dýþýnda kalýyorum?
bilmiyorum...

✒ T.Y.
Sosyal Medyada Paylaşın: