Ne küs kalemine ne de bel baðla mürekkebine. Gerçi mürekkebin tükenmez, kanýný rýza yolunda sen akýttýkça Cefa ile ýzdýrap ile sabrýn süslendikçe, Görmez kimseler gözyaþlarýný, sen onlarý gecelerde döktükçe...
Bir dert sardý ki ne dert. Asýrlar ötesinden gelen bir rüzgarýn içinde saklý bir kum tanesi gibi. Her asýr içinde büyüttü bu derdi. Ýman edenler göðüslerine taktý bu sancýyý da, kafirlerin gözüne bir toz gibi batýverdi.
Kim bilebilirdi þu Avrupa’nýn atmayan karanlýk kalbinde iman erleri yetiþecekti. Ve onlar da bu sancýyý göðüslerine takýverdi. Aðýrlaþtý yük beli büküverdi! Anlamayanlar Hz. Nuh’un kavmi gibi alay ediverdi.
Tükense de sözleri kullarýn Rableri onlara bir söz vermiþtir: Nur tamamlanacak; þüphesiz ki O, sözünden dönmeyendir...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Zuhal Kılınç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.