ve her yangýn küçük bir kývýlcýmla baþlar
Kimi elleriyle yakar
Kimi kalbiyle
Çünkü kimi tene dokunur
Kimi de cana
... ölümcüldür her veda
Bir el sallanýr lirik boþluða
Aðýr bir yaprak düþer dalýndan
Titreyen o son bakýþla
Söner
Kaybolur ýþýklar
Söner
en büyük yangýnlar da
Bir perde aralanýr
evin mutsuzluðundan
Dalýp gider gözlerin uzaða
Rüzgârýn ýslýðý
Ormaný yutan ses
Bir hayal gibi döner
Aynadan akis
Gitti gelmeyecek der..
Alýþkanlýktan fazlasýdýr sevmek
Vazgeçince anlarsýn
Ve anlarsýn neymiþ
yaþarken ölmek..
Aðaçlar kurur
Çiçekler kurur
Ellerinden baþlar da insan kurur
Bahar ayný bahardýr
Yaðmur ayný yaðmur
Ama uyanmazlar ne yapsan
Gözlerinden akan yaþ yetmez olur
Bazen içinde bir hüzün büyür
Hiç yaþamadýðýn birþeydir
seni kendine çeken
Kalbin bir an boðulur
Sanki o’dur yanýndan geçen
Zamanýn eskitemediði acýlar vardýr
Unutturamadýðý yüzler
Karanlýk gizli denizlerden
Ansýzýn çýkýp gelirler..
Sesler dökülür yýldýzlardan
Sisli yorgun bir akþamdan
Çekip gitmek istersin
Uzaktýr bütün þehirler
Seni çaðýrýr
sebepsiz deðildir kýyýlar
Bir ümitle beklersin
Yalnýzlýklar öðretir gizini yaþamýn
Hiçbir gidiþ sebepsiz deðildir
Büyük bir yangýnýn
Kývýlcýmlarýný taþýr rüzgâr
Ýçten içe yanýþ
sonunda belli eder kendini
Elinde bir resim ateþ almak üzeredir
Ve her yangýn küçük bir kývýlcýmla baþlar..
al..son söz yaþlarým sevgilim
hoþçakal..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.