- hebâ -

’henüz bizimkisi
bir karekökün dýþýna taþamamýþ mutluluk
ve virgül farkýyla kaybedilen umuttu oysa...’

kýsacýk bir ömür için
daha uzun boylu bir yalan
bir beden daha büyük gelen zaman
bu yakýþýksýz acýya
süslü bir yara da siz seçin

bütün sözcüklerim çýplak
ve harflerinin nezdinde duygularým bile italik

deðeri pi sayýsýndan az bir hüzün
bölündükçe acýmýz içimizde kalan hep ayrýlýktý...

bir ben miyim
nemlenen göz yaþlarýmý ipe asýp kurutan
bir sen misin
yüreðime mim harfi gibi d-okunan..

anla iþte
yokluðun var hiçimde
varlýðýn ise yok içimde

II.

ve
seni bir kareye aný diye deðil
aþký taný diye attým

ve gömerken kalbime sevdamý
dilimin kabrine
’iþte ben öyle
azrailsiz yitiyorum
candan hâlsiz...’

acýnýn müstakbel eþi
zehr-i aþkýn keþi olur oldum

hiç mi
(t)elif hakký yoktu aþkýn

aþký pasif-lora gibi uyutup
unuttum bir rüyanýn içinde seni
büsbütün
bak yine beni bana üzdün

öyle aðýrca din’di
içimdeki (l)imanlý bu fýrtýna

ve tam da o anda
küfrü bastým yarama
tuz’aklandýkça tenimde yâr-an...

III.

en nihayetinde
d-üþüyordum sensizliðe
düþü-yordun sen de

sen halen eliftin tektin dimdiktin ayakta
bense lâmdým ilâmdým idâmdým bu aþka

vebâlsiz bir ömür
gönlüne hebâ olurken....


Fatih Aydemir
Sosyal Medyada Paylaşın: