Senin üstüne hep köy yaðmurlarý, Köy güneþi düþmüþtü... Ben ise þehirde Büyük binalarýn gölgesinde büyümüþtüm. Nasýl sever insan þimdi anlýyorum, Hani þu gördüðün gökyüzü varya Karanlýðý getirir bir zaman, Çünkü kýskanýr; Yeryüzünün karýþ karýþ her yanýný Ve karanlýkla gizler onun eþsiz güzelliðini... Seni sevmekte böyleydi iþte Ama kaplayamadým karanlýðýmla seni, Hep bir yerlerden hücum etti ýþýklar Sende daha fazla görsünler istedin O muhteþem güzelliðini ve gittin... Olsun... Iþýk bizede vuruyor ama Sen belki geri dönersin diye saklýyorum kendimi...
Sözleri bunlardý belki ona ulaþacaðýný düþündü ama yanýlýyordu. Maddi olan güzellikler ne kadar doðru bilemem. O þimdi daha güzelini ve daha özelini bulmaya gidiyor. Maneviyatý bulmaya gidiyor. Hakikati bulmaya gidiyor. Gönüller sultanýný, Rabbini bulmaya gidiyor... Yolun açýk olsun "Vuslat"...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fezanur Baş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.