Her gece rüyalar umarak Uykuya dalmak Gecenin koynundan bir yer edinmek Hüznün o çelimsiz, sarhoþ bedenine sarýlmak Benim kara fücurlu topraðýma layýk Ýþte insan olmak bu demek demek ki Geçerken hastane etrafýndaki çocuk parkýndan Uyuþmuz damarlarýmýz haykýrmakta Yarasý aðýr can çekiþmekte olan çocukluðum Ayaklarým geçerken usulca güzergahtan Hýçkýrýklara boðulmuþ çocuk ruhum Anladým artýk; Annemin anlattýðý gibi deðil hayat Naif bir pembe... Babamýn olduðu gibi deðil hayat Korunaklý taþtan bir evde Kimse beni inandýramaz bu evrende Ýyiliðin kötülüðe galib geleceðine Tüm yol boyunca üstlendigim prensip böyle Neyse ki ben annemin anlattýðý toz pembe Babamýn olduðu dayanýklý bir evde deðilim Üstüne bir orta þekerli kahve, bir bardak su içelim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fezanur Baş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.