servi deðilim
gök kubbenin sedasýný dinleyemem
yüzüm topraða bakar
belki birgün
kaybettiklerimi bulurum
çokça budaklarým
çokça dualarým...
aðlarým...
aðlarým...
ateþlere atsalar yanmam
is karasý geçmiþim
mürekkep olsam yazýlmam
çok erken budandým
acemi bahçývanlar elinden
mevsimsiz...
kýrmayýn dallarýmý!
kör makas acýtýyor canýmý
þimdi yaþayan serabým
uçsuz bucaksýzým
kýrmayýn dallarýmý!
susuzluða razýyým
ölmeden son dilek hakkým
aylar,yýllar...
geçer...
geçer...
belki birgün sürgünler biter
kýrýk kalpler yuvasýna döner
dallarýmda yeniden
aþk rüzgarlarý eser...
ey babam ocaðýndaki ulu çýnar!
öz suyundan bana da ver
gölgende
bir eksik bir fazla geçen günler
avlusunda aðlayan çocuk
uykularýmý böler...
ULVÝ CAN YOLDAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.