ZAT-I ALİ

Günün küçük saatlerinde týklar.
Belli belirsiz bir ýþýk yakar,
Kuþluk vakti bir mektup yollar,
Bir iki kelime sonra dili lal.

"Seviliyorsun" der, ezberden gibi.
Havaya atýlmýþ "rastgele" gibi.
Hiç uðraþma anlayamazsýn zat-ý alini.
O yar acep cömert mi, yoksa cimri mi?

Buram buram terliyor "gözler" buðulu.
Þikâyeti hep ayný "o" sol yaný sýzýlý.
Deste deste gülleri dermiþ,
"Daðýtýyor" gelen geçene kutlu.

Bir elinde fýrçasý, öbüründe kalemi.
Yazýyor boyuyor gelen geçeni,
Davut mu? Süleyman mý? Ýbrahim mi?
Birçok iþleri kahramanlýk "þöleni"

Yaklaþmaya korkarsýn sözleri "biçer"
Kulaðý keskindir bir not yeter de artar.
Ýki üç iþi birden yoluna sokar.
Lâfý sakýn "uzatma" kafayý bozar.

Genel hali "vur öldür ver cerememi"
Siyah beyazdýr "yok" orta yeri.
Akýl sorduðu çoktur "lâfýn geliþi"
Dili sevgi söyler sözüne terstir iþleri.

Saçlý sakallý "sevmez" týraþý,
Hemencecik þýmarýr saptýrýr sözü.
Asiye’ye sorarsan yoktur benzeri.
O beni sormaz, sorsa da dönmem ki geri.
Asiye,
30/1/2017
Sosyal Medyada Paylaşın: