Gönül Bahçem
Bu gün gönül bahçeme uðradým
Yýllardýr birikmiþ kýrýlan kuru dallarý yaktým.
Çiçeklerin diplerinde sararmýþ yapraklarý temizledim
Kanayan yararýn kabý gibi kap tutmuþ topraðý kazdým.
Kuþlarýn sesi, çiçeklerin o naif kokularý.
Öyle bir rahatlýk ferahlý geldi ki gönül bahçeme.
Býraktým artýk seni düþünmeyi, seni aramayý,
Býraktým dilimde ki o isyan kelimeleri
Kalemimde býraktý yazmýyor artýk ismini.
Sen gidince anladým,yokluðun güzelmiþ.
Fark edememiþim çiçekleri, kuþlarý,denizleri, mavi gök yüzünü.
Sen gidince anladým kendimin önemini.
Artýk ben de varým güzel olan bahçemde .
Orda, þurda, gerçekte, düþte her þeyde ben de varým.
Ýyi ki geldin evine, kaybolan bende ki Ben
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.