Dudaklarýmý kanatýrcasýna ýsýrýyorum
Kelimeler dilimin ucunda
Susuyorum
Gözyaþlarým karýþýyor hýçkýrýklarýma
Ýçimdeki isyaným sýðmaz kabýma
Kýrýk cam parçalarý gibi
Yerle yeksan oldu yüreðim
Neydi bizi düþman eden
Daha dün iki sevgili deðil miydik
Dilimin ucunda tövbe dediklerim
Ýnat ettim söylemeyeceðim
Adýmlarýmý atýyorum istemsiz bir þekilde
Geçmiþe ait ne varsa unutmak istiyorum
Koca þehir ölüm sessizliðinde
Ayak sesleri duyulmuyor artýk
Ne zaman yolum düþse tanýþtýðýmýz yere
Kýzgýn bir halka daðlar yüreðimi
Hüznü gömmek istiyorum derin çukurlara
Ýçimde bastýramadýðým duygularým
Alýþtým artýk sensiz sonbaharlara
En küçük rüzgarda düþecek son yaprakta
Zayýf yerimden vurdun beni
Çok þeyden vazgeçtim
Kahretsin
Bir tek senden vazgeçemedim
Ellerim sema da ismin dilimde
Bir tufan kopsa gök delinse
Boþalýrcasýna yaðsa yaðmurlar
Islansa bedenim arýnsam günahlarýmdan
Üzerime yapýþan bu ölü topraðýný
Ah bir atabilsem üzerimden
Þimdi çekip gidiyorum
Sabahýn ilk ýþýklarýyla duyacaksýn gittiðimi
Belki yine gelirim birgün
Rüzgarýn estiði yöne çevir yüzünü
Sesini duyur bana
Engelleri aþar yanýnda biterim ...
Refik
30 . 01 . 2017
Ýstanbul