Gidişime kadeh kaldır sevgili
Aðýrlaþýr zaman zaman hayat, sanarsýn tekrar görünmeyecek güneþin o aydýnlýk yüzü
Fýrtýnanýn rengi gibidir yüreðin, zifiri karanlýklarda boðuþur ayyuka çýkamayan düþlerin, hayallerin.
Sonra birden gökkuþaðý doðar yüreðinin tam da ortasýna, yediveren renklerine gömülür yaþanan acýlar.
Çiçekler açar diþlerinden dökülen her harfe. Yazarken hýçkýran kaleminden kahkahalar fýþkýrýr.
Dua eden dillere, niyaza kalkan ellere , hamd düþer gönüllere.
Sularý akar kuruyan nehirlerinin, çaðlayanlarýn sesine karýþýr kahkahalarýn.
Edalý bir bakýþa teslim olur haresi yaralý gözlerin.
Tüm gelenlere minnetle sorgularsýn bir an kendini.
Oysa sana zemheri aralýklarla þiirler sýraladým dersin, her mevsim oku diye.
Yokluðunun hüzünlerine güvercinler besledim, varlýðýmý muþtulasýnlar diye.
Ya gelmedin, ya duymadýn, ya bütün bunlarý görmedin.
Þimdi kaldýr baþýný bak bulunduðun þehirden birlikte geçtiðimiz sokaklara,
Yýkýlsýn adýmladýðýmýz her kaldýrým, yok olsun soluduðumuz havada ki bize ait olan oksijen.
Bundan böyle buðulu camlarýna kendine ait olanlarý yaz.
Çünkü ben bana ait olanlarý kervanlarýma yükledim, kapattým kapýlarýmý gidiyorum.
Geliþim gibi þýk, duruþum gibi þýk, gidiþim daha da þýk,
Hoþçakal aþký karýþýk, hoþçakal sevdasý karýþýk, hoþçakal yüreði karýþýk...
Poeme_Þiir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.