Toprak gibi þimdi gözlerin; soðuk ve ýslak, Kabuslarýnda terk ettiklerin.
Bir kaç damla gözyaþýnda affedilme umudu, Kazandým mý sandýn zamana aldanarak? Geçmiþ zamanýn keþkeleriyle harman, Geniþ zamanlardaki aylak rehavet Ve þimdinin karþý konulamaz cazibesi. Kör mü etmiþti gözlerini Hiçbir zaman senin olmayacaklar bir bir?
Gittiðinde kalan sendin, Biliyordun, Yalan söyledin… Götürdü yalanlarýn tüm doðrularýný, Kayboldu tüm doðruluklarýn.
Þimdi piþmanlýk denizinde bir taka, Çoktan yitirmiþ pusulasýný, Yitirmiþ hiç olmayan insafýný, Ýnsaf dileniyor doðruluk güneþinden. Yakamozlara kurban gidecek, Gönlü hala sabah seherinde.
Çaresiz bir çocuk karþýndaydý, Elinde yok ettiðin hayalleri, Güneþini sen almadan önce, Umutla beklerdi seherleri. Sen almadan… Önce…. Sosyal Medyada Paylaşın:
mesut.çiftci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.