EN KAYIP VE EN YORGUN ÖZNE...

Ýçsel beyitlerimi ötekileþtiriyorum:
Dokunamadýðým kalplerin hüznü bulaþtý sebepsiz,
Dolduruþa gelen isyanlarda kaybolmuþluðun ýstýrabý;
Yine yankýsýz seyri ömrün,
Boyutsuz ruhu bilinmezin gölgesine sýðýndýðým,
Dudak payý yalnýzlýðýmýn
En dokunaklý suresi
Yine Hakk nazarýnda hüzne delalet
Yorgun telaþlarýmdan arda kalan o huzme.

Damsýz bir hüzün,
Densiz bir kelam,
Demli bir mizaç;
Yine aþkýn neferi bir gönülde
Beyit beyit kaçýrdýðým yad ellerden,
Surelerde en dokunaklý bilinmez yine
Sadece O’nun nezdinde muteber bir gölge,
Evrenin hepten teðet geçtiði
Varlýðýn nüansý yine kayýp yine mütereddit
Bir sýfatta saklý olsa da
Ben her nasýlsa saklý tutamadýðým yorgun bir serzeniþ,
Atýfta bulunduðum bizzat kayýp nefsim.

Boyutsuzum ezelden,
Sarmalýnda ömrün doyamadýðým hüzün teranesi;
Yine var olmayý dileyip de,
Ölümü payidar kýldýðým ansýzýn
Ve berrak yüreðin tortusu mu çöktü yoksa benliðine?
Demelerle geçti ömür be gönül gözüm,
Üstelik en arsýz tayfasýyým sevgi denen tezahürde
Artýk hangi zerreye denk düþtümse
Hele ki ebedi istirahatýma yorgan döþek yýðdýðým
Onca kelamý da görünce,
Ölmeyi diliyorum sadece,
Ölüp de kavuþacaðýmý Yaradan’ýn siluetine vakýf olasý
Bir rahmanda,
Koþulsuz bir sevda masalýnda,
Belki de en kayýp ve en yorgun özne.

Dirliðin temennisi saklý bu beyitte, görmez misin
Gönül gözüm?
Sevdikçe evreni,
Ayrý düþtükçe benlikten,
Kayýtsýz þartsýz þerh düþtüðüm onca þiirden arda kalan
Üç beþ muðlâk i mge tedirginliðindeyim belki de:
Maruzat bildiðimden çok öte
Sýtmasý yüreðin,
Yine ve yine titrek bir izlekte
Sakýndýðým o kayýp terennüm
Ýz etmiþken yorgun ve kayýp bellekte.



Sosyal Medyada Paylaşın: