Biliyorum gelmeyeceksin dönüþü yok gidiþinin
Ümitlerim kýrýk bir yaným eksik
Gidiþin çok koydu bana
O eski halimden eser yok
Belki bir sokak lambasýnýn altýnda
Ya da bir köþe baþýnda kývrýlmýþ
Üstüm baþým periþan
Gömleðimin cebinde itinayla sakladýðým resmin
Birde sana yazdýðým son mektubum
Okurken gözlerin dolacak aðlayacaksýn
Kim bilir
Bazý harfler okunmayacak belkide
En can alýcý yerinde kelimeler silinecek
Bitmemiþ cümleler kalacak geriye
Suçlayacaksýn belkide alev saçan gözlerinle
Neden bunlarý yüzüme söylemedin diyeceksin
Oysa
Ýçimde ne fýrtýnalar koptuðunu sen nerden bileceksin
Kaç kere düþündüm yýrtýp atmayý
Hatta yakmak bile geçti aklýmdan
Ama çözüm deðildi
Ýçinde beni sevebileceðin seni etkileyecek
Kelimeler olabilir diye düþündüm
Ýçinin ürperdiðini yüzünün hüzünlendiðini
O konuþurken bülbül gibi þakýyan
Þimdi yerinde çakýlý kalýp
Suskunlaþan iki göz görür gibiyim
Kalbinin nasýl attýðýný hissediyorum
Keþke yüzüne bakýp da söyleyebilseydim
Ýþte sýrf bu yüzden yazýyorum
Seni beni herþeyi
Sanki kaðýdý katlamýyor sana sarýlýyorum
Her satýrýnda okþarcasýna seni
Hala benim için
Ne ifade ettiðini bilmiyor musun
Býrak umutlar kalsýn koynumda aðlamaklý
Yalnýzlýklara akmasýný da bilirim
Ýçimdeki gelgitler artar tam gece yarýsý
Bedenim alýþamadý ayrýlýk nöbetlerine
Sen gidersen
Yaþam durur hayat biter
Umutlarým ertelenir sonbahar olursun düþlerimde ...
Refik
23 . 01. 2017
Ýstanbul