Nasýl duymazlar nasýl, çocuk çýðlýklarýný!
Ölüler kadar saðýr duran kalabalýklar.
Dalgalar bulamazken derya sýðlýklarýný;
Toplasan tam olmuyor daðýnýk ondalýklar.
Dini zulmüne sebep gösteren mushafsýzlar,
Ýnancýn vicdandaki saflýðýndan beslenir.
Geceyi cehenneme çeviren insafsýzlar,
Gündüz sahte yüzlerle ölenlere seslenir.
Her sorti, uykusunda yerle bir eder barký,
Evladýnýn üstüne kapanmýþ bir annenin
Çýðlýðýyla büyüyor yüreðindeki korku;
Söyle be zulüm gözlü, var mý haklý nedenin.
Bilmeli ki daðlarýn doruklarý kir tutmaz.
Ölümle de silinmez ihanetin karasý,
Baðrý güneþ yanýðý insanlarý korkutmaz,
Hainin namlusundan çýkan kurþun yarasý!
Rüzgârýn okþadýðý tepeye ölüm hâkim.
Kan bulaþmýþ þehidin düþtüðü yapraklara.
Hala anlaþýlmadý rüzgârý gömenler kim?
Þehitlerin kanýyla ýslanmýþ topraklara.
Coþari, bu günlerde haykýrmak zarurettir.
Vatan aþký, toprakta can varsa deðerlidir.
Baþkasýnýn verdiði özgürlük esarettir;
Özgürlükse uðrunda kan varsa deðerlidir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.