Güneþe yürüyorum, yolum dikenli, yamaç; Ne bir dam var çevremde sýðýnacak ne aðaç; Yaðmura yakalandým, bulutlardan karayým! Madem ýslanacaðým býrakayým kendimi, Yaðmurda yürümenin zevkini çýkarayým.
Yaðmur dindi; üþüdüm, boydan boya ýslandým, Yoruldum, dinlenmeye bulutlara yaslandým, Kendimle çarpýþýyor kendim, kendi kendine. Ýçimdeki çocukla çocuk oldum çok zaman; Özlem duydum her bahar yaðan kýrkikindine.
Baharlarý bitirdim yazlar geride kaldý Ýçimdeki tenhalýk ruhuma korku saldý Ömrün son demindeyim, umutlarým solmakta, Aðýr aðýr mý çýktým sanki merdivenlerden? Baksana gün tükendi; þimdi akþam olmakta.
Kalbin teklemesine sebep mi ihtiþamýn? Sabahý var mý bilmem vardýðýmýz akþamýn, Nefes alamamanýn gizli telaþýndayým. Gidenlerim aklýma düþüyor geç vakitte; Takvime bakýyorum, babamýn yaþýndayým.
Babamý kaybettiðim yaþa geldim kaderim Ayný yaþta ayný dert belki bundan kederim Ben babamýn oðluyum, ardý sýra giderim. Öldüðünde bir çýnar devrilip gitti derdim Anladým ki genç yaþta ölmüþ benim pederim
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.