hep böyle oldu; ben bildim bileli.. iþim hiç yönedine gitmedi ne adam gibi okuyabildik ne baþkalarý gibi yaþayabildik elden ne gelir, “þükür emrine” alnýmýzýn, yazýsý.. iyi kötü, saðda solda olduk gittik de;! insan bir adam yerine konulmaz mý?
davet edilmezdim düðünlerde kimsenin kapýsýna da varamadým bayramlarda bile evde yalnýz, bir baþýma gücüm aðlamaya yeterdi askere gideceðimde de, ne tertiplerimle eðlence, ne dualarla uðurlandým, ne dolu gözlerle el sallandým bir tek mektubum bile gelmedi .. þükür çocuklarýma haram lokma yedirmedim ama olmadý gene de yetiremedim bitiremedim yine de nasipten öteye yolum olmadý
kimin aklýna uyduysak; ömrümüze yetti ev sahibi olmak hayali ama birileri benim ömrümden, çocuklarýmýn nafakasýndan çalabildi nasýl vicdanlarý elverir bilmem, anlayamam insanlýðý hakký-adaleti anladým kar kalýrmýþ, herkese elden çaldýðý
ya sözde “hayat arkadaþý” dediðin koynuna aldýðýn kadýn önrünce kazandýðýný verdiðin bir kaba inþaatýn kapýsý penceresi olsun diye “haným bileziklerini” dersin sanki baþkasýna kalacak gibi senden “tapu” istesin hanýmýn kocasýndan ayrý cüzdaný sanki amelik etti, taþ taþýdý
bu ne akla hizmettir.. Allahým bu ne izan can yoldaþý olur mu böylesi bir kadýndan kimin için çalýþtým, kimin için kazandým sanki baþka kimsem var harcayacaðým ya;!’ kimin için aç kaldým, þimdi nerede oðlum kýzým, yeni haným her birinin benden ayrý muradý
ben “çalmadým! çarpmadým”, diyebilmek adýna, yaþadým ne kayýrdým, ne iltimas, ne zerre rüþvet, ne de kýç yalamadým ama gördüm ki ahlak izan bilmezler, fahiþeler, deyyuslar kapýlarýnda! en yücem.. devleti aliyeyi elpençe divan tutarlar.. “onurlu olmak ha!” onur; beþ para etmezmiþ çok acý!
Resim: Çamalan
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.