Korkunç Dakikalar

Olmadýðýn zamanlardaki varlýðým
hiçe dökülmüþ çakýlan bedenim
ruhumun kayýp sokaklarýnda yürürdü,
gidiþini alýn yazým yaptým ben
soðuk akþamlarda gecelere giden yollarý
bir de uykumdan çalýp uykunu verdiðim zamanlarým
vardýk iþte
suskulu beklemelerde
sen uyurdun benim yaþama saatlerimde
senin yaþam saatlerindeyse ise ben ölürdüm
ki bir uyku vaktinde kapýmý çalan ölüme hayýr diyemezdim iþte...


uykularýna almadan beni
bensizliðin korkunç dakikalarýnda ellerin titrerdi
tutunmasý aðýr bir yük ellerin
korktuðum yarýnlarým oldu seni içinde barýndýramayan
kendimi soðuk rýhtýmlarda
denizi olmayan bir kente astým
nidalarý yutarken gýk çýkartmadan hiçliðimden
hiçliðine korkunç dakikalar yaþattým
burasý zehrimi alsýn diye gittim
uçurumlar yorgunu bedenimle
gidiþimi yalýnayak yaptým.





Yenilmiþliðime olan vuslat
tam vaktiyle yaþanýyor
giderken sen ellerinde taþýrdýn yokluðumu
yalnýzlýðýný kaybettirecek bir bedende ne buldun ki?
beni bulamadýðýn zamanlarýn keskinleþti mi?
ölmeye ramak kala yalnýzlýðýnýn katiliyle öldürdün beni
onu bana prangalayalým
hüzünlerim aðýr basar nidalarým da
sessiz nidalarý göðsümde saklarým ben
baskýyý hissettiðim zaman uçurumlarýn çýkar karþýma
atlayýp atlayýp ölemem,
senin uçurumlarýn ölümcül deðilse
bir nazende biçelim bu yalnýzlýklara o halde
gidiþimin aðýrlýðýný koy avuçlarýna
öylece kalalým aðrýlarda
acýlardan bozma bir umut sunsun hayat
aðlayalým
boþu boþuna...


’acý mý çektirmek istiyorsun mutluluðunla
gösteriþ olmasa inanmam mutluluðuna
ki acýyla yaþamaya alýþanlar acý çektiklerinden bi:haber olurlar
anla!’





Sosyal Medyada Paylaşın: