TAVLA (7)

Oynardým Babamla bazen Tavla,
yada Çenemi Masaya dayardým,
Amca ve Dayýlarýmýn Oyununa bakardým.
Bazense, önümde yuvarlanan diðer Beyazýn Peþine takýlarak
Zar olur-yuvarlanýr Takla atardým.
Hoplar-kayar-sürünür, Kafamý Duvarlara vura-vura dururdum.
Bazende Masa üstüne sýçrar, yada düþerdim Yere;
"- Ýplisi yokmu bunun?" diye
gülerlerdi Müfiide.(*)

Ne Pul oldum, Rakibimi vurdum-bindim Tepesine,
hapsettim onu nede!
Karanlýk Avuç içinde sallanarak;
"- Ho hoop!" diye zýpladým mý Tahta üstüne
kondum mu Kýç-üstü yada Tepe-Taklak...
-Hoþ þey Tavlada Zar olmak-
Kýskanýrdým Babam, Amca ve Dayýlarýmý,
oynamazlardý benimle böyle
Müfide.

Hele Baþ, Ýþaret ve orta Parmaðý biraraya getirerek,
Cukka yapýp oturtmazlarmýydý birde diðer Zar üstüne,
öpmezlermiydi þehvetle beni, "Dü Þeþ" Ümit ederek,
fýrlatmazlarmýydý Havaya neþe içinde;
"- Hep Yek?"
"- Gele..."
"- Çüþ be!"
diyerek baðýrmazlarmýydý, kapamazlarmýydý Tavlayý...
Kýskanýrdým Zarlarý,
Müfide.

Dün Gece çarptým yine eski bir Tavlanýn Duvarýna,
-yaþlanýyorum galiba-
O bana görüp-duyup-yaþadýklarýný anlattý;
"- Haydi!" Neþesiyle verdim Zarlarý;
"- Oynamam!" diye dayattý, aldým-geri Kapaðýný kapattýk.
Son Duvarlada vedalaþtýk böylece,
yalmýz oynamak zevk vermiyor bana artýk
Müfide.

Güzel bir Þiir!
Kimbilir,
neden bilmem?
Müfide olmak geldi içimden.

(*) 1973 Yýlýnda Ýstanbul Güzel Sanatlar Akademisi Heykel Bölümünde okuyordu.





Sosyal Medyada Paylaşın: