KOŞUN GÖLGELER

Kasýrga bulanýðý bir gözle aradým seni bu gün.
Benden uzaklaþmýþ göðünü,günahsýz saydým.
Sende, öyle bir gidiþ gitmiþsin ki !
Sanýrsýn mavi gökleri keþfeden kâþifsin.
Bu dalgýn gözlerimin çið yaþlarý,
ömre kasvet dolduran hazlarý…
Öyle kýrgýn,öyle yorðun ki !
Cenkten çýkmýþ erat gibi, maðlup kollarý.
Oysa, gizemli bir ahenkle cem etmiþtim sendeki beni.
Hissetmiyorum artýk serin ile sýcaðý, gündüz ile geceyi.
Bu kýpkýzýl güneþ de…
Adýna aþk denilen kor ateþ de…
Nasýlsa, hiç ýsýtamayacak kötürüm bedenimi.
Ýçimde kaynayan karmakarýþýk fýrtýna…
Bir siz kaldýnýz çýlgýn gölge gibi sýrtýmda,
sizde koþun, arzunun ucuna dek !
Düþtüysem kalkarým meraklanmayýn,
emekleyerek.
Dünden belli artýk…
Ne gece bitecek, ne gündüz gelecek?
Çünkü çare yok kudurganlýðýnýza.
Yeni bir ýþýk, düþmeyecek yüz ayalarýnýza.
Sizin de duvarlarýnýz çatlak,
yüzeyinizde sýtmalý buðular !
Sizin de üþüþür bedenlerinize,
pis ve iðrenç kokular !
Ancak; hazlarýn dehþeti güç verir nefesinize,
tensel arzularýnýz dindirir rüzgârýnýzý,
Koþun gölgeler koþun, diriltin kýsýrlýðýnýzý !
Müþteba Güneþ


Sosyal Medyada Paylaşın: