KOZ KALMADI

Dert ile geçti bu devri âlem
Ne yazýk ki,söylenecek söz kalmadý,
Viran ettin bu þehri,sen de oldun viran,
Saygýya deðecek öz kalmadý.

Sevgileri bagladýn gurbete tutsak,
Acý bir hatýradýr neresinden tutsak
Mecâlim yok artýk, hicran vuslata tutsak,
Anýlarý yâd edecek dostlar kalmadý.

Ferman gelmiþ yolumuz yokuþta,
Silinir mi,ey zalim!..cemâlin bir bakýþta,
Sen kârlý çýktýn,ben se savaþta,
Yaþýn yaþýn aðlayacak göz kalmadý.

Sabýr silahým oldu,susmak duraðým,
Elimden eline gül kalmadý,
Þefkât baðrýmda rüzgar biçti:Zararda yýllarým,
Bir býçak gibi kestin,baglanacak yol kalmadý.

Yaðmuru topraða diken eyledik,
Yapraðý dalýndan söken eyledik,
Aþký ekmeden,sitem eyledik,
Mâziye sarýlacak iz kalmadý.

Kururul kýyamet ardadýr namus,
Ben gidiyorum!..kinini kendine kus,
Ne deniz boðar beni,ne de okyanus,
Ömrümden gayri paylaþacak KOZ KALMADI...
ZEHRA YÜCEL
Sosyal Medyada Paylaşın: