Açık mektup

Açýk mektup


Kaç fidan devirecek daha bu kirli eller,
Kaç umudu vuracak korkak kalleþ emeller.
Nice þafaklar bir bir doðmadan karartýldý,
kör ve saðýr vicdanýn kucaðýna atýldý.
Kimdir bu azgýn güruh gücünü kimden alýr,
Bir kara bulut gibi güneþe perde kalýr.
Bu fena örtü nedir, nedir bu fena örtü,
Nasýl egemen oldu dünyaya sefih dürtü,
Yemini biz mi verdik leþ yiyen kuzgunlarýn,
Müsebbibi biz miyiz yoksa akan kanlarýn.
Belki de alkýþ tutan kendi ellerimizdi,
Bu nedenle halimiz çürük ipe dizildi.
Nasýl deðiþiverdi o mukadder yazýmýz,
Kan ve zulüm altýnda geçiyor hayatýmýz.
Bu güzide gezegen böyle mi olmalýydý.
Emaneti Ýlahi böyle mi kalmalýydý.
Nasýl unutuverdik verdiðimiz yemini,
Hani biz olacaktýk yeryüzünün emini.
Öyle büyüledi ki fani dünyanýn fendi,
Kölesi oluverdik o da bize efendi.
Hâlbuki ecdadýmýz muazzez hilafeti,
Taþýmakla bertaraf etmiþlerdi afeti.
Yayýlmýþtý cihana huzur sükûn adalet,
Mutluluk saçýyordu yere inen hidayet.

Dinle ey sapýk mantýk, beli silahlý dinle!
Necat saadet ancak iman ihsan ve Din’le,
Biliriz o maskenin altýndaki niyeti
Ve sonra zalimleri bekleyen akýbeti.
Karanlýðýn kökü yok o ki muhal varlýktýr,
Ondan kurtulmak ancak bir lahza aydýnlýktýr.
Hak gelince kesilir batýlýn çirkin sesi,
Bir anda uçuverir þirkin iðrenç nefesi.

Yine baþa dönecek ümmetin altýn bahtý,
Ýkame edilecek yýkýlan tacý tahtý.
Bu iþin sýrrý açýk, sýrrý iki hecede,
“Ýslam” barýþ ve huzur aþikâr bilmecede.
Yeter ki bölünmeden Hakký hâkim kýlalým
Yeter ki ihlâs ile ipine sarýlalým.
Sosyal Medyada Paylaşın: