LEYLA

(Kalbi en çok meþgul eden þey, o kalbin Leyla’sýdýr)

Boþuna kurulma geçip karþýma,
O hayal yüzünü süzemem Leyla,
Sakýn talip olma mezar taþýma,
Adýný yanýma yazamam Leyla.

Ben senin dünyana ait deðilim,
Bu bir gönül hali bu bir eðilim,
Ayaðým sendeyse ötede elim,
Bir gölge üstünde gezemem Leyla.

Bir âþýðým ancak O sen deðilsin,
Nasýl bir faniye kalbim eðilsin,
Mecnun olan gönül seni ne bilsin,
Attýðýn düðümü çözemem Leyla.

Bir sahte cilveye yakmam kendimi,
Keskin bakýþýna kurdum bendimi,
Senin hatýrýna ben efendimi,
Ebedi yârimi üzemem Leyla.

Enseme çöksen de gözüm sýlada,
Ruhumun gýdasý gökte ki balda,
Söz verdim elestte yevm-i belada,
Dostumla ahdimi bozamam Leyla,

Bunca yol kat ettim artýk sapamam,
Göbekten baðlýyým Can’dan kopamam,
Bir sönen yýldýza asla tapamam,
Çocuk bahçesinde azamam Leyla.

Beni meþgul edip kesme hýzýmý,
Dermanýn almýyor artan sýzýmý,
Bu yüzden elime alýp sazýmý,
Ardýna türküler dizemem Leyla.

Ne libas giydirin ne inci takýn,
Kiralýk konaktan çýkmam çok yakýn,
Bu bir heves deðil unutma sakýn,
Hakiki mirastan bezemem Leyla.

Ey geçici rüya ey ölümlü düþ,
Sende bir Baki’nin arkasýna düþ,
Madem ki sonunda O’nadýr dönüþ,
Kendi mezarýmý kazamam Leyla…








Sosyal Medyada Paylaşın: