Yoktun
Dolaþtým o þehrin sokaklarýnda
Gece , gündüz, kar, yaðmur demeden
Islandým, üþüdüm, karlar, yaðmurlar yaðdý
Rüzgarlar esti, poyraza döndü..
Ýliklerime iþledi
Yýlmadým, yorulmadým..
Ertesi gün, daha ertesi gün..
Sordum yarým yamalak edindiðim bilgilerle
Ama kimse tanýmadý..
Oturdum sahilde. Yumdum gözlerimi.
Ben de kalan kýrýk, dökük anýlarda
Seni hayal ettim..
Bir tebessüm kondu dudaðýmýn kenarýna
Pek yüzüme yakýþmasada
Sessizce dertleþtim hayalinle
Bak sensizlikte ki bana dedim
Sana hayýr dediðimde bunlarý zaten hakketmiþtim
Seni arýyorum af dilemek için
Lakin bu koca þehir seni bana getirmiyor
Bu þehirde mi bana küs
Bir el deðdi omuzuma ürktüm
- Abla Çiçek alýrmýsýn..
Açtým gözlerimi kocaman
Gene sen yoktun, hayalinde
Nazlýgelin 17/01/17
Saat: 17:00
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.