Adı Yok Aşkın

Adý Yok Aþkýn


Boþ sokaklarýn suskun adýmlarý gibiydi yalnýzlýðým
Delirmenin eþiðinde özlemine böldüðüm gecelerim
Ýz sürüyor acým uykumda sayýklayýþlarým
Penceremde mýzmýzlanýyor güneþim
Kararýyor taze baharlarým

Sahi sensizliðe mi düþtüm alacalý vakitlerde?
Adýnla öðrenmedim mi sevmeyi?
Þimdi adý yok hatýralarýn
Kasvet çöküyor göz kapaklarýma
Soluyor gözyaþý dokunuþlarým

Üþüyorum iþte nice alaycý yazlarýn koynunda
Yollarýma düþüyor aþk
Koþup gelsem,korku ayaklarýma dolanýyor
Demir parmaklýk satýrlarýn
Hapsediyor beni mektuplarýn

Sönüyor ýþýklar,odamda davetsiz bir rüzgar uðultusu
Yerleþiyor yaný baþýma,kan ter içindeki yorgunluðum
El ayak çekiyor,demini almýþ teselliler
Aklýmý kaçýrýyorum,keza ölmekte gün
Deneyip yokluyor gaflet,kanayan kapanmayan yaralarýmý


Sosyal Medyada Paylaşın: