Belki ben, ben degildim

Eskiden...
Belki ben, ben deðildim.
Kuþatýlmýþ, etrafý sarýlmýþ, yanlýþlar içinde
Savaþ toplarýnýn duvarlarý dövmesiyle yýkýlan
Ýçini kemiren kurdun Süleyman asasý gibi
Karanlýkta kalmýþ annesini arayan bir çocuk
Tahrip edilmiþ þehrin tam göbeðinde
Pazarlarda gezinen isimsiz insanlar
Kalbi derin, sineler ýssýz
Çarpýnca kaþ kaþa dikkatlerin kaçýndýðý
Dalgýnlar ülkesinden...
Þimdi en sessiz anlarda bile
Güneþ gibi parýldayan yüzünün ve umudun
Parmaðýmýza takýlmýþ özgürlük bandýnýn
Mutluluða açýlmýþ penceresiyiz.
Ansýzýn o soðuk rüzgarlar estiðinde
En derin nefeslere çekilen Þiarlar mevlüdünden
Hüzünler olsa dahi vefalar içinde
Bir çerçevenin üstüne çizilmiþ harfler, sevgi seli
Durmadan þadýrvanlarda oynaþan
Belkilere aldýrýþ etmeden
Sen bir nilüfer çiçeði
Bense ancak güneþ vurduðunda
Topraða düþen gölgenim.



Sosyal Medyada Paylaşın: