feryat figan etme ey gönlüm
kederlerle geçiyor ömrüm
acýlar da yakýþýr sana
özlemlerin karþýlýðý sevmekse
ve dönmeyeceðini bile bile beklemekse
yürü arkana bakmadan ey kalbim
yolcu yolunda gerek
bu ne ilki ne de sonudur yitirdiklerimin
kalmadý dayanacak gücüm
artýk bitsin diyorum çilelerim
gözlerimde saklambaç oynuyor yýldýzlar
ebesi ve saklananý belli olmayan
dökülüyor gök yüzünün sýrlarý birer birer
uzaklardan bir ses gelir
duyarým
kýsýk bir sesle aþka davet eder gibi
bir baþka güzelsin bu gece
yanýmda gibisin gözlerimi yumduðumda
sesin kulaklarýmda bir týný
aralayýp gözlerimi baktýðýmda
yumuþak sýcak ellerin yüzümde gezinir sanki
zýt kutuplar bir birini çeker ya
olmasak da beraber
ateþ ile barut misali
hükmüm peþin verilmiþ
deðiþirmi yerde gökde yazýlan
can mý dayanýr buna
Refik
12.01.2017
Ýstanbul