Utandım

Her halim’den anlarsýn dediðimi,
Bilirsin gôzlerimden nefret’le silindiðini,
Damla deðil, göle çevirdin öfke’mi,
Taþ oldum, düþtüðün ten’den utandým,

Ýnsan’dým;
Ne kalmadý,
Gönülden sonra gelen baþ’a,
Sabrý’mý yüklesen bir taþ’a,
Taþ dile gelir, sen’den usanýr,

Sefil durmaz gider bu yerden,
Kalp kahrý çeken serden,
Hep mi dert gelir mert oðluna, namert’ten,
Su oldum, düþtüðün gül’den utandým.

Efe Erdal ÞAHÝN
Sosyal Medyada Paylaşın: