siyah durgunluk...

gece zamanýn zahir penceresi
acýlýr acýlýrki, eksiklik birden kaybolur
hiç bir þey kapatamaz
gündüze aðýr gelir
titrer o bu büyük ruh
sývýsýr köse kenarýna hep baka kalýr
aðýr aðýr düþer adýmlarýndan
yasadýðý derinliklerden sesler uyanýr
dört duvarýn aðýrlýðý kaplar
korkak çaresizlik siyah uðultu geceyi deler
siyah derin bir sessizlik
ikiye bölen sarý gölgeler
ucuþan soðuk damlalar
birden sensizliði uyandýrýr
vakit aceleden durur
fikirler ve ölümsüz düsünceler
her yeri bastan basa kaplar
yaþanýlmýþlýðý kaydeder
beyaz tavan ve toslu kýrýk lamba
uzaklardan bir ses uzanýr
icim birden sensizliðe kapanýr
birden o siyah büyük örtü
beyaz ýsýk parlamasýna yenilir
kýrýk, büyük paslý demirler,
duvardan süzülür rüzgarýn ugultusunu dinlettirir
siyah gecemi böler iki demir kanatlý
o büyük üçgen baraka ritim tutmaya baslar
sanki gökyüzüm siçim gibi aðlamakta
bir öksürük sesiyle siyah gecem birden irkilir
saat dörde bes kala tutulur yalnýzlýk ay ýþýðýna
o uzak gördüðüm yýldýzlar kacýþýr
yarým beyaz yüz yenilir ýþýðýn sýcaklýðýnda kavrulur
güneþ keskin kýlýçlarýyla siyah örtüyü ikiye parcalar
o kara durgunluktan bir durak daha biter
ve beyaz aydýnlýk yarým kalan konuþmasýna yeniden baþlar
kulaklar görür gözler lal olur ,dudak susar dil yanýlýr

sol yaným sessizce gider iken ,
mavi kadar sonsuzluk kaplar,
siyah kadar her þey yalnýz kalýr,
,
,
,
Sosyal Medyada Paylaşın: