BİR ŞEHİDİN ARDINDAN...

(Aziz þehitlerimizin ruhlarýna ithaf olunur..)

Sen gittin ya reis, bu þehrin tadý yok artýk .
Sekiz on beþ banliyösüne yalnýz biniyorum .
Sessiz sedasýz bir köþede durup, okula gelince iniyorum...

Hani ilk kavgamýz;
Biz iki kiþiydik, onlar beþ kiþi.
Sebep: Tanýmadýðýmýz bir diþi..

Anýlar, anýlarýmýz peþimi býrakmýyor iþte.
Ýlk defa, sözünü tutmadýn bu gidiþte.
Var mýydý tek baþýna ölmek?
And içmedik mi?
Yardan, serden beraber geçmedik mi?

Askerim diyordun, vatani göreve gittin.
Daha önce gidenler gibi yiðittin.

Tertiplerin döndü. Hiç biri senin gibi karþýlanmadý.
Sen omuzlardaydýn, al bayraða sarýlý tabutta.
Son mektubun senden sonra geldi.
Diyorsun ki; “ Herkes asker olamaz hudutta !”

Sinsi yýlan sokmuþ seni ansýzýn.
Vurulup düþmüþsün yere, kurþunuyla kansýzýn.
Hakkýndan gelinir dinsizin, imansýzýn.
Sen cennete gittin, bu senin alýn yazýn.

Þehadetinin ikinci haftasý, elbiselerin için gittim size.
Anneni ikna etim, vermek için bir kimsesize.

Nereye baksam gözlerim seni arýyor.
Baban sigaraya baþlamýþ,
Bir köþede tütün sarýyor.

Annen;
Elleri titriyor, gözleri dolu.
Hala gözlüyormuþ, umutla yolu...

Offfff... offfff...
Neden sonra babana bir madalya taktýlar.
Nasýl söylesem reis;
Dün sevdiðin kýza kýna yaktýlar....

Adýný verdiler okulun arkasýndaki caddeye.
Eðilmedik reis, girmedik hiç haddeye.
Ne zaman baþýmý koysam secdeye;
Allah’tan þunu dilerim:
Bölünmez bir vatan!
Tez zamanda intikam!
AMÝN....

Atabey TÜRKSOYLU 17.08.2006

Sosyal Medyada Paylaşın: